Zaburzenia odżywiania są to poważne zaburzenia w zakresie zachowań związanych z pobieraniem pokarmu. Często mają podłoże psychiczne i związane są z niskim poczuciem własnej wartości. Szczupła sylwetka promowana przez mass media stała się modna, ale zarazem niebezpieczna. Nierozsądne i niekontrolowane odchudzanie może być pierwszym krokiem do anoreksji, bulimii lub napadowego objadania się. Zaburzenia odżywiania dotyczą zazwyczaj młodych dziewcząt, które pragną mieć idealną figurę. Nie nalezy lekceważyć już pierwszych objawów zaburzeń łaknienia.

Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-10) oraz Klasyfikacja Zaburzeń Psychicznych (F50) wyszczególniają następujące zaburzenia odżywiania:

• jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa),
• żarłoczność psychiczna (bulimia),
• przejadanie się będące reakcją na sytuacje stresowe,
• wymioty związane z innymi czynnikami psychologicznymi,
• inne zaburzenia odżywiania, np. pica dorosłych (spożywanie rzeczy nieprzeznaczonych do jedzenia)
• ortoreksja.

Do czynników, które przyczyniają się do rozwoju zaburzeń odżywiania w społeczeństwie, można zaliczyć:

• kulturowe normy atrakcyjności, przede wszystkim propagowanie posiadania szczupłej sylwetki wśród modelek, aktorek itp. Według amerykańskich źródeł, dwadzieścia lat temu przeciętna modelka ważyła o 8% mniej niż przeciętna kobieta. Dziś ta różnica wynosi aż 23%,
• presja bycia szczupłym,
• perfekcjonizm.

Zaburzenia odżywiania są bardzo niebezpieczne dla zdrowia, ponieważ prowadzą do ubytku albo nadmiaru składników odżywczych w organizmie. Jedzenie napadowe i przejadanie się mogą skutkować nadwagą albo otyłością. Z kolei stałe ograniczanie racji żywieniowych w celu zmniejszenia masy ciała grozi anoreksją, a nawet śmiercią.

Zaburzenia trawienia występujące pod postacią biegunek, zaparć, nudności, wymiotów czy zgagi są najczęściej rezultatem niewłaściwego odżywiania się.

Chorzy na zaburzenia odżywiania często cierpią również na depresję i mają problemy psychiczne. Zaburzenia odżywiania wymagają specjalistycznego leczenia pod opieką psychologa, psychiatry i dietetyka. Nieleczone mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, skrajnego wycieńczenia organizmu i zgonu. Uzależnienie od jedzenia i spożywanie dużych ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez odczuwania głodu, określane jest mianem jedzenia kompulsywnego. Szybko prowadzi do otyłości i problemów zdrowotnych.